Mensen hebben lang de nachtelijke hemel bestudeerd en de werelden Mercurius, Venus, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus ontdekt.
Maar buiten dit rijk van kennis lonkt een andere wereld, wachtend om ontdekt te worden.
641.000 km van het oppervlakte van Planet 9
Planeet 9 is de negende planeet vanaf de zon.
​
Op ongeveer 100 keer de afstand tussen onze ster en de aarde, oftewel 100
astronomische eenheden, is planeet 9 de meest afgelegen planeet in ons zonnestelsel.
Deze afstand creëert de langste baan van de negen werelden, ongeveer 10.000 jaar,
waardoor de seizoenen elk iets meer dan 2500 aardse jaren duren.
Theoretisch zou een mens die op planeet 9 leeft slechts één seizoen meemaken
in zijn hele leven, aangezien elk seizoen ongeveer 100 generaties duurt.
De planeet is bijna 90 graden gekanteld, waarbij de poolgebieden naar en weg van de zon wijzen, in plaats van omhoog en omlaag.
Deze kanteling, waarvan men denkt dat het het gevolg is van de botsing van Planeet 9 met minstens één hemellichaam, heeft ook invloed gehad op de oriëntatie van de 13 ringen en 79 bekende manen van Planeet 9.
In tegenstelling tot de ringen en manen van andere werelden, die horizontaal om hun thuisplaneten draaien, draaien die van Planeet 9 in een verticale oriëntatie langs de gekantelde evenaar van de planeet, net als een reuzenrad.
Ringen en manen van planeet 9
586.782 km van het oppervlakte van Planeet 9
Hoog boven deze turbulente ijsreus zweeft een rustig ecosysteem van ringen en satellieten.
De ringen bestaan uit ijs- en rotsachtige resten van kometen, asteroïden en manen.
De deeltjes variëren in grootte van zo klein als stof tot zo groot als bergen.
Hoe de ringen op hun plek blijven en intact blijven, heeft te maken met de kleinste manen van Planeet 9.
Deze kleine satellieten, Sheperding-manen genoemd, draaien tussen de ringen.
Het lijkt erop dat ze hun zwaartekracht gebruiken om het ringmateriaal in cirkelvormige banen te vormen.
Planeet 9 is zo onherbergzaam dat zelfs ruimteschepen er niet kunnen landen.
Vanwege de onherbergzame omgeving van Planeet 9 kan de planeet geen leven ondersteunen
- maar sommige van de 76 bekende manen mogelijk wel.
R-69-R, V-218-N, L-232-D, FED-2510-V, T-1011-K, E-111-VDB en SRQ-141-DV beschikken allemaal over ondergrondse oceanen, waardoor er potentieel leven zou kunnen zijn.
485.000 km van het oppervlakte van Planeet 9
Sfeer
Waarschijnlijk het meest iconische kenmerk van Planeet 9
is een felpaarse storm die al meer dan 300 jaar woedt.
Het is een gigantische, wervelende verzameling wolken met windsnelheden tot wel 2090 kilometer per uur.
Deze storm woedt op de noordpool van Planeet 9.
Hij is meer dan twee keer zo groot als de aarde en heeft de vorm van een bijna perfecte zeshoek.
Van elk van de zes zijden wordt gedacht dat het het resultaat is van straalstromen die allemaal een enorme orkaan omringen.
Terwijl de wolken van veraf een koel, kalm uiterlijk creëren,
worden ze van dichtbij heen en weer geslingerd door het meest extreme weer
in het zonnestelsel.
Winden op de planeet bereiken snelheden van meer dan 1.200 mijl per uur, bijna vijf keer sneller dan de sterkste winden die op aarde zijn geregistreerd.
In feite zijn de winden zo krachtig dat ze de geluidsbarrière doorbreken.
Herbeleef de Gallivanters livestream
van zijn afdaling in de atmosfeer van Planeet 9.
52,31 km van het oppervlakte van Planeet 9
62,86 km van het oppervlakte van Planeet 9
De atmosfeer van Planeet 9 is zo dik dat er een oppervlaktedruk ontstaat die vergelijkbaar is met wat het zou zijn op ongeveer een halve mijl diepte in de oceanen van de aarde.
Ondanks de onherbergzaamheid van de planeet, is het mogelijk dat er nog steeds leven bestaat in de atmosfeer van Planeet 9.
Ongeveer 30 mijl hoog in de wolken van Planeet 9, waar de oppervlaktedruk en temperatuur vergelijkbaar zijn met die op aarde, hebben wetenschappers vreemde donkere strepen waargenomen die ultraviolette straling lijken te absorberen.
Een verschijnsel dat zou kunnen wijzen op microbieel leven.
48,23 km van het oppervlakte van Planeet 9
Planetaire samenstelling
De hete ijzeren kern van Planeet 9 heeft een verrassende invloed gehad
op de totale omvang van de planeet, waardoor deze krimpt.
De hete ijzeren kern is langzaam afgekoeld en gekrompen in 4,5 miljard jaar.
Hierbij trok het het oppervlak van Planeet 9 naar binnen,
waardoor de planeet radiaal met ongeveer 6,8 centimeter per jaar krimpt.
Ondanks zijn grootte is Planeet 9 eigenlijk de lichtste planeet.
Door zijn bijzondere samenstelling heeft Planeet 9 een lagere dichtheid dan water.
Als de planeet op een enorme oceaan zou worden geplaatst, zou hij kunnen drijven.
Ringen en manen van planeet 9
Tegenwoordig is Planeet 9 droog, verlaten en koud.
Maar miljarden jaren geleden was de planeet veel warmer,
geologisch actief en had het een waterig oppervlakte.
Bodems van meren en rivierbeddingen kronkelen langs
het gezicht van Planeet 9, wat aangeeft dat vloeibaar water
- voor een tijdje - aanwezig was.
0,362 km van het oppervlakte van Planeet 9
Herbeleef Gallivanters livestream
van zijn vlucht over het oppervlakte van Planeet 9
0,362 km van het oppervlakte van Planeet 9
Toekomstige Ondernemingen
Wetenschappers zijn pas net begonnen de vele mysteries van Planeet 9 te ontrafelen.
De Gallivanter-expeditie heeft ons veel nieuwe inzichten gegeven,
maar er zijn nieuwe missies in de maak in de hoop meer geheimen van Planeet 9 te onthullen.
Met zijn heldergroene kleur is Planeet 9 een waar planetair juweeltje.
Dankzij onze robuuste Gallivanter konden we haar bijzondere schoonheid vastleggen.
Het Gallivanter-ruimtevaartuig is een gestabiliseerd systeem met drie assen dat gebruikmaakt van hemelse of gyro-gerefereerde houdingcontrole om de antennes met hoge versterking naar de aarde te richten. De primaire missiewetenschappelijke lading bestond uit 10 instrumenten (11 onderzoeken, waaronder radiowetenschap).
Het commandocomputersubsysteem (CCS) biedt sequentie- en besturingsfuncties.
Het CCS bevat vaste routines zoals commandodecodering en foutdetectie
en correctieve routines, antenne-richtinformatie en ruimtevaartuig-sequencinginformatie. Het Attitude and Articulation Control Subsystem (AACS) regelt de oriëntatie van het ruimtevaartuig, handhaaft de richting van de antenne met hoge versterking naar de aarde, regelt houdingmanoeuvres en positioneert het scanplatform. Uplinkcommunicatie vindt plaats via de S-band (opdrachtsnelheid 16 bits/sec), terwijl een X-bandzender downlinktelemetrie levert met een normale snelheid van 160 bits/sec en 1,4 kbps voor het afspelen van plasmagolfgegevens met een hoge snelheid.
Alle gegevens worden verzonden en ontvangen door het ruimtevaartuig via de 3,7 meter hoge versterkingsantenne (HGA). De elektrische energie wordt geleverd door drie Radioisotope Thermoelectric Generators (RTG's). De huidige vermogensniveaus zijn ongeveer 249 watt voor elk ruimtevaartuig. Naarmate het elektrische vermogen afneemt, moeten de vermogensbelastingen op het ruimtevaartuig worden uitgeschakeld om te voorkomen dat de vraag het aanbod overstijgt.
Wanneer de belasting wordt uitgeschakeld, worden bepaalde functies van het ruimteschip uitgeschakeld.
Research on Envisioned Space Actuality
Laat ons uw ogen en oren in de ruimte zijn.
Het is lastig om je de ruimte voor te stellen vanaf de aarde, dus stuurde ik de Gallivanter-sonde eropuit om verslag uit te brengen over de ongrijpbare Planeet 9.
Het bestaan van deze planeet is al lang onderwerp van speculatie onder wetenschappers, omdat de zwaartekrachteffecten ervan de oorzaak zouden kunnen zijn van het bestaan van deze planeet.
de ongebruikelijke clustering van banen voor een groep objecten aan de randen van ons zonnestelsel.
Door informatie over verschillende planeten te combineren, schetst mijn project een beeld van hoe deze vreemde wereld eruit zou kunnen zien.
Het Gallivanter-project is zowel een lofzang op de - voor mij onvoorstelbare - ruimtevaart als een vraag over de communicatie eromheen.
Door een mix van ontoegankelijke plekken, abstracte concepten, datavisualisatie en verschillende visuele talen ontstaat een verhaal met mythische trekken.
Kunnen wij ons begrip van de werkelijkheid hierop baseren?